ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մինչեւ այսօր տեսանք, որ իսկական յաջողութիւնը լոկ աշխատանք չի պահանջեր. յաջողութիւնը արտաքինէն աւելի, նախ եւ առաջ, ներքին ձեռքբերում մըն է: Յաջողութենէն մեզ հեռու պահողը մեր յետաձգելու վատ սովորութիւնն է. յաճախ կը մոռնանք, որ մեր ժամանակը սահմանափակ է. մարդու յաջողութիւնը քանդողը իր «վաղ»ն է. մարդ միշտ յոյս ունի, որ վաղը պիտի յաջողի, մինչ ճշմարիտ յաջողութիւնը այդ մէկը «այսօր»ին մէջ հիմնելն է:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Սրտի մաքրութիւնը՝ զգաստութիւնը եւ պարկեշտութիւնը համազօր է բոլոր բարձրաձայն աղօթքներու, քանի որ աղօթքը կը պահանջէ անկեղծութիւն եւ սրբութիւն։ Արդարեւ, որքա՞ն անկեղծ է չար մտադրութեամբ եւ անմաքուր սրտով կատարուած որեւէ բարիք, եթէ կարելի է զայն «բարիք» անուանել։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ձախողութեան հիմնական պատճառներէն մէկը այն է, որ մարդիկ լուծումներու վրայ կեդրոնանալու փոխարէն իրենց կեդրոնացումը կը դնեն խոչընդոտներու վրայ: Բնական է, որ մարդ կեդրոնանայ իր դիմաց դրուած խնդիրներուն, սակայն այդ մէկը բնականաբար մարդուն մօտ կը ստեղծեն ժամանակի սահմանափակում. մեր դիմաց դրուած խնդիրները մեզ կը յոգնեցնեն եւ կը շեղեն մեր ուշադրութիւնը եւ յաճախ արգելք կ՚ըլլան, որպէսզի յաջողինք առողջ ձեւով մտածել, մոռնալով որ լուծումը ուշադրութիւնը խնդիրին վրայ կեդրոնացնելու փոխարէն լուծումին վրայ կեդրոնացնելն է:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կեանքը պայքար է, եւ ամէն պայքար անձկութիւն, սրտնեղութիւն, հոգ եւ մտապէս յոգնածութիւն կը պատճառէ մարդուս։ Եւ քանի որ կեանքի պայքարը մշտատեւ է մարդկային կեանքի մէջ, եւ մարդ տեւապէս կ՚ընկճուի, կը ճնշուի այս պայքարին պատճառած լուծին ներքեւ եւ, անշուշտ, պահանջքը կը զգայ հանգստանալու, լուծին պատճառած ծանրութիւնը մեղմացնելու՝ թեթեւցնելու։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մարդիկ շատ անգամ կը մտածեն, որ նպատակներուն քիչ քիչ մօտենալը երբեք չմօտենալէն լաւ է. իրականութեան մէջ տեսականօրէն ճիշդ ըլլալ կը թուի, սակայն մասնագէտներ կը յայտնեն, որ ձախողութեան մեծագոյն պատճառներէն մէկը կիսատ կատարուած գործն է. շատ պարզ մարդկային օրինակով ըսենք այսպէս. դպրոցէն ետք իր ամբողջ ժամանակը դասին տրամադրո՞ղը շատ աւելի լաւ կրնայ սորվիլ ու յաջողիլ, թէ ան՝ որ դպրոցէն ետք բանուորութիւն կ՚ընէ ու ժամանակ չ՚ունենար դասերը սորվելու. վստահաբար առաջինը. նոյնն է նաեւ յաջողութեան պարագային։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ամէն մարդ արժէ՛ք մըն է, եւ իւրաքանչիւրը ունի յատկութիւն մը, շնորհ մը եւ ձիրք մը։ Կարեւորը՝ մարդուն իր արժէքին, իր ձիրքերուն անդրադառնալն է եւ մանաւանդ չբաղդատել ինքզինք ուրիշի հետ եւ կարծել, որ ինք թերութիւններ ունի եւ տկար է իր շուրջիններուն նկատմամբ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Խօսեցանք հեռանկարներու, երազներու եւ նպատակներու մասին. խօսեցանք հաստատամտութեան եւ ակնթարթի մէջ յաջողելու փոխարէն երկարաժամկէտ յաջողութեան մասին, սակայն այս բոլորը կատարելութեան ո՛ր վիճակին մէջ ալ գտնուին, կը կարօտին մէկ բանի՝ ժամանակի։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Անկեղծութիւնը մարդկային կեանքին անհրաժեշտ եւ հաստատ վարքը եւ արտայայտութեան կերպն է, որ անսուտ, ճշմարիտ ընթացքով կը ձգտի ճշմարտութեան։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կարճ ժամանակուան մէջ եկող «յաջողութիւն»ը բախտ է, մինչ երկարաժամկէտ ու յամառ աշխատութեան վրայ հիմնուած յաջողութիւնը կամքի ուժի արդիւնքն է. շատեր ունին այն համոզումը, որ յաջողութիւնը քիչերու տրուած մենաշնորհ մըն է եւ մեծաւ մասամբ այս համոզումը ունին այն մարդիկ, որոնց մօտ կը պակսի կամքի ուժը.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Հայոց Եկեղեցին չէ մասնակցած Քաղկեդոնի ժողովին եւ Բաբգէն Կաթողիկոսի ժողովէն սկսեալ չէ ընդունած զայն եւ Լեւոնի Տոմարը՝ հետեւեալ գլխաւոր պատճառներով։
